Zeshonderd kilometer bos en stenen van Aachen tot Passau
leveren niet direct veel stof tot interessante verhalen. Dat is des te meer zo
omdat de “stenen” in deze context geen rotsen en bergen zijn maar door
mensenhanden op elkaar gestapelde blokken en blokjes, afgewisseld met spanten
en spantjes. Voor de Tiroolgangers is het een open boek: Keuken, Frankfurt,
Würzburg, Nürnberg: autowegen waar verveling troef is, vooral op een zondag
wanneer er zelfs geen accidenten zijn die de moeite waard zijn om, bij het aanschouwen
van de vorm van geblutst en geplooid ijzer, stilletjes in het hoofd het ongeval
te reconstrueren.

En, neen, er waren ook geen andere memorabele momenten
tenzij…. Tenzij? Ach, ik kan toch niet beginnen met open deuren in te trappen.
Jullie zouden het toch graag weten? Vooruit dan maar. Tenzij de Landrover en de
madammenwegen. Van de eerste werd gezegd dat hij zonder pech de eindstreep in
Alma Aty niet zou halen. Welnu, een kwartiertje na Frankfurt was het zover: de
Landrover moest getakeld worden. Geen verassing eigenlijk, ware het niet dat
het ging om … benzinepech. En daarvoor kan je toch niet op Landrover afgeven?

De madammenwagen is een iets gevoelerige kwestie. Men
kan zich, met enige zin voor wat we vroeger mannelijk chauvinisme de vraag
stellen, of het wel verantwoord was om twee dames in één auto the plaatsen,
zonder mannelijke “begeleiding”. Aan de andere kant was het toch maar gewoon
800km rechtdoor, autosnelweg. Wat kon er verkeerd gaan. Bij nader toezien kon er
maar één ding verkeerd gaan: dat ze niet tijdig zouden stoppen. En … zo
geschiedde. Naar hun eigen zeggen – eerlijk als goud – waren ze Passau voorbij
gereden, tot ze merkten dat ze in Oostenrijk waren omdat ze aan het “converseren”
waren.

Kortom, iedereen is in Passau bij het hotel Atrium
geraakt, aan de oever van de Donau. Romantische en statisch, vloeiend en vast.
Niet direct “een ommetje” waard maar als je er passeert is het meegenomen, één
ster, een kleine.

We maken ons op voor nog een lange dag: bijna 900 km
tot Belgrado. We zullen nu tenminste ook natuurlijk gevormde steenmassa’s
ontmoeten, bekroon met witte glinstering.