Eén, twee, drie, vier, vijf zes – juist, dit is mijn
zesde dag in Istanbul. Waarom spendeer je zes dagen in Istanbul als je op
tachtig dagen naar Sjanghai wil rijden? Bijna tien procent van de tijd doorbrengen
in één enkele stad? Is ze zo speciaal?
Istanbul is uiteraard niet zomaar een stad. Om te
beginnen bestaat ze al 2700 jaar, en is ze vier keer van naam veranderd. Je kunt
je afvragen waarom een stad met 23km solide vestingmuren überhaupt ooit van
naam moet veranderen? Zes dagen ‘stadsarrest’ helpen je reeds een heel eind op
weg om de diepere oorzaken daarvan te doorgronden: Romeinen, Kruisvaarders,
Ottomanen en Turken.
Noch Willem van Rubroeck, noch Marco Polo zijn van
thuis naar China getrokken zonder hindernissen. Het is maar goed dat Toyota in
hun tijd nog geen wagens maakte, anders was autopech reeds duizend jaar geleden
in de geschiedenisboeken genotuleerd geweest! Wij profiteren vandaag van de
luxe van de auto en ondergaan, ongelukkigerwijs, pech met de radiator. Een
nieuwe warmtewisselaar is nu al zes dagen onderweg vanuit België, inclusief een
weekend. Ik vrees de dag dat computers met de weekends vrijaf gaan krijgen.
Daarvoor is het uiteraard enkel wachten op computervakbonden. Zodra computers nog
wat meer artificiële intelligentie krijgen, komen die er wel!
Maar goed, de onverwacht lange reis van de nieuwe
radiator is de oorzaak van dit uitgebreide bezoek aan Istanbul. Iedereen heeft
in de 21ste eeuw een gezonde scepsis ontwikkeld ten aanzien van
marketing. Zo hebben wij onderwijl het “levering binnen de 24u”-luchtkasteel
als een overspannen zeepbel zien uit mekaar spatten. Onze radiator is in België
donderdag met DHL vertrokken en vandaag, dinsdag, nog niet geleverd.
De zesde dag in Istanbul heb ik, gelukkig, niet alleen
hoeven door te brengen – Alexander heeft me vervoegd voor de achtervolging op
de kopgroep – zeg maar ‘het peloton inhalen’. Omdat vechten tegen de douane
nooit een optie is, waren we uitgenodigd om een daguitstap in en rond Istanbul
te maken met Plan Tours, één van de tour-operators in deze onvergelijkbare
stad.
Heel typisch begon de uitstap met een lange file.
Files zijn bijna per definitie vervelende oefeningen. Vanmorgen is duidelijk
geworden dat dit in Istanbul een andere dimensie krijgt. Het is een uitgelezen
gelegenheid voor “people watching”: op de kilometerlange dubbele rijweg naar de
stad zie je steeds dezelfde gezichten – soms lachend, soms ernstig, soms pratend,
soms luisterend – voorbij schuiven, en terug naar achter, en terug naar voren…
Een veelheid van maskers die defileerden: een film van verbeelding.
Na het bezoek aan de exotische “Spice Market”, met glanzende
suikerpasteitjes, milde appelthee en oosterse specerijen bij de kilo, was onze
initiële kater omtrent het uitgesteld vertrek wat gedempt. Met een boottocht
langs en over de Bosphorus werden de beslommeringen over de radiator langzaam
opgelost in verbazingwekkende panorama’s. Istanbul is veel meer dan SultanAhmed
en de Aya Sophia. Voor de echte kenners is dat zeker geen openbaring.
Op de middag werden verwend met een aangename lunch
bij de vismarkt en andere cultuurgebonden activiteiten, waarbij een korte show
van inheems leder niet mocht ontbreken.. Terwijl het Dolmabahçe Paleis onze
ogen heeft geopend voor de grandeur van de Ottomaanse Sultans, was vooral het
bezoek aan de Canica Heuvel, aan de Aziatische kant, een complete holderdebolder
ervaring. “Miljoenen” worden in onze huidige samenleving vanzelfsprekend. Niet
alleen als het over salarissen van voetbalspelers gaat, ook als het over
grootte van moderne steden gaat.
Welnu, Istanbul telt 16 miljoen inwoners. Om een idee
te krijgen over de massa appartementen, huizen en, in het algemeen,
infrastructuur en vierkante meters die er nodig zijn om al deze mensen te
huisvesten is er geen betere plaats op aarde dan “Canica Hill”. Zowel langs de
Europese als langs de Aziatische kant strekt de steenmassa zich ongebreideld en
(voorlopig) ongetemd uit over kilometers en kilometers, breed en lang, in berg
en dal. Onvergetelijk.
Het einde van deze excursie bracht ons terug in de
harde werkelijkheid. De files? Ja, ook die. Maar tegelijk de radiator. Nadat we
onder de middag hadden vernomen dat hij vandaag de douane was gepasseerd, bleek
hij toch ‘ter elfder ure’ geblokkeerd: er ontbrak een document van DHL! Zouden
ze in de twaalfde eeuw ook al met “Murphy’s Law” (alles wat kan verkeerd gaan,
gaat verkeerd) te maken hebben gehad – zogezegd “avant la lettre”?
Ondernemen vereist veel vaardigheden. Eén ervan is
doorbijten. Na regen komt zonneschijn, zelfs in België!!
Istanbul, 21 mei 2013
